De 26e Tour de France begon op 6 juli 1932 in Parijs en eindigde daar op 31 juli. De renners reden 21 etappes en legden samen 4.479 kilometer af. De gemiddelde snelheid lag op 29,05 km/u. Van de 80 deelnemers haalden 57 de finish. De route liep tegen de klok in, via het westen, zuiden en oosten van Frankrijk. De organisatie voerde een nieuw bonificatiesysteem in: 4 minuten voor de winnaar, 2 voor de tweede en 1 voor de derde. Als het verschil tussen de eerste twee meer dan drie minuten bedroeg, kreeg de winnaar nog eens 3 minuten extra. Deze regel moest sprinters meer kans geven in het klassement. De nationale ploegen bleven bestaan. Frankrijk, België, Italië, Zwitserland en een Duits-Oostenrijks team stonden aan de start. Daarnaast reden 40 touriste-routiers mee. De Franse ploeg miste Magne en Pélissier, maar had met Leducq, Speicher en Lapébie nog genoeg kwaliteit.

Bron: Wikimedia Commons. France_blank.png: Sting
derivative work: EdgeNavidad (talk) | France_blank.png Route of the 1932 Tour de France, starting and finishing in Paris.

Een strijd in seconden en bonussen

Jean Aerts won de eerste etappe, maar verloor de leiding in rit twee aan Kurt Stöpel. Hij werd de eerste Duitser ooit in het geel. In de derde etappe, de langste van deze Tour met 387 kilometer, nam André Leducq het geel over. Hij won zes etappes en reed sterk in de vlakke ritten. In de bergen verloor hij tijd aan Camusso en Pesenti, maar bleef leider. In etappe tien verloor Leducq vijf minuten op Camusso en Stöpel. Na die rit stond Stöpel op drie minuten, Camusso op zes. In etappe elf ontsnapten Camusso en Faure, en waren even virtueel leider. Maar Leducq reed het gat dicht. In de achttiende etappe werd Leducq gedeclasseerd omdat hij geduwd werd door Barthélemy. Toch bleef hij aan kop. Dankzij de bonussen won hij uiteindelijk met 24 minuten voorsprong op Stöpel. Zonder bonificatie was dat slechts drie seconden geweest.

André Leducq: de meester van de marge

Leducq won zes etappes en kreeg 31 minuten bonificatie. Hij reed slim, bleef uit de wind en sloeg toe op het juiste moment.
Zijn ploeg werkte goed samen. Speicher gaf hem zelfs een wiel na een lekke band. Leducq was geen klimmer, maar daalde als een adelaar. Hij won de Tour met een mix van kracht, tactiek en geluk.

Kurt Stöpel: de Duitse pionier

Stöpel won een etappe en droeg het geel. Hij bleef Leducq op de hielen, maar kreeg slechts 7 minuten bonificatie. Hij werd tweede in het klassement en was daarmee de eerste Duitser ooit op het Tourpodium. Pas in 1996 zou Jan Ullrich dat evenaren.

De wielwissel van Speicher

In een bergetappe kreeg Leducq een lekke band. Georges Speicher, zijn ploeggenoot, gaf hem zijn wiel.
Leducq kon verder, verloor geen tijd en won zelfs de rit. Speicher eindigde als tiende, maar zijn hulp was cruciaal voor de eindzege.

De ruzie bij de Belgen

Na de eerste etappe ontstond er ruzie in de Belgische ploeg. Jean Aerts, Vlaams, kreeg geen steun van zijn Franstalige ploeggenoten.
In etappe twee verloor hij tien minuten. De Italiaanse favorieten zaten in dezelfde groep. De interne strijd kostte de Belgen een kans op het klassement.

Wist je dat…?

• André Leducq zonder bonificatie slechts drie seconden voorsprong had op Kurt Stôpel?
• Kurt Stöpel de eerste Duitser was in het geel en op het podium?
• Vicente Trueba werd uitgeroepen tot beste klimmer, al was dat nog geen officiële trui?
• Georges Speicher een wiel gaf aan Leducq, en later zelf de Tour won in 1933?
• De derde etappe van 1932 met 387 kilometer de langste was sinds 1919?

Tot besluit over de Tour de France in 1932

De Tour van 1932 draaide om seconden, bonussen en slimme koers. Leducq won dankzij zijn sprintkracht en ploegenspel.
Stöpel vocht dapper, Camusso klom als een berggeit, maar Leducq bleef leider. Het bonussysteem bepaalde de uitslag, en zette de toon voor toekomstige edities. Het was een Tour waarin tactiek, samenwerking en timing belangrijker waren dan brute kracht.