Van 4 tot 29 juli 1951 reden 123 renners de Tour de France 1951 over 4.690 kilometer, verdeeld over 24 etappes. De gemiddelde snelheid lag op 34 kilometer per uur. Slechts 66 renners haalden Parijs. De route ging met de klok mee, met start en finish in Parijs. De organisatie lag opnieuw in handen van L’Équipe. Deze editie werd historisch: Hugo Koblet won en Nederland beleefde een dramatisch moment met Wim van Est in het geel.

Bron: https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/4/43/Tour_de_France_1951.png

Een Tour vol stijl en strijd

De Zwitser Hugo Koblet reed een elegante koers. Hij won vijf etappes, waaronder een legendarische solo naar Agen. Zijn soepele stijl en constante tempo maakten hem ongrijpbaar. Franse favorieten als Louison Bobet en Raphaël Géminiani konden hem niet bijbenen. Koblet nam de gele trui over in etappe 11 en verdedigde die met verve tot in Parijs.

Hugo Koblet

Koblet was een gentleman op de fiets. Hij reed met vaste tred, glimlachend en zonder zichtbare inspanning. In de tijdritten was hij ongenaakbaar, en in de bergen hield hij stand. Zijn overwinning was een mijlpaal voor Zwitserland en een stijlvoorbeeld voor het peloton.

Louison Bobet

Bobet reed sterk in de Alpen, maar verloor tijd in de vlakke etappes. Hij toonde grinta en strijdlust, maar Koblet was te constant. Bobet zou later drie Tours winnen, maar 1951 was nog net te vroeg.

Wim van Est rijdt met gele trui het ravijn in

Iedere tourliefhebber kent waarschijnlijk het verhaal uit de Tour de France 1951 over de val van Wim van Est gedurende de afdaling van de Col d’Aubisque in de Pyreneeën. Voor het eerst reed een Nederlander in de gele trui. Hij kwam uit Sint Willebrord, een bekend wielerdorp. Heel Nederland volgde hem, maar Wim van Est reed met zijn gele trui het ravijn in.

In de twaalfde etappe van Agen naar Dax had Van Est de gele trui veroverd door de etappe te winnen na een ontsnapping in een kopgroep met tien man. De dag erna voerde de dertiende etappe van Dax naar Tarbes over de Col d’Aubisque. Ervaring met dergelijke cols had Van Est nog niet, maar hij ging vol goede moed van start. Omdat hij een aantal minuten achterstand opliep tijdens de beklimming, ging hij als een bezetene de afdaling in samen met de vermaarde daler Fiorenzo Magni. Na een eerdere valpartij zette hij zijn roekeloze afdaling voort en het noodlot sloeg toe: bij een haarspeldbocht reed hij rechtdoor het ravijn in…

Met fietsbanden uit het ravijn gehesen

Wim van Est viel 70 meter diep naar beneden en lag met zijn gele trui als een boterbloem in het gras. Met hulp van ploeggenoten, ploegleider Kees Pellenaars en juryleden werd hij met fietsbanden uit het ravijn gehesen. De emotionele, huilende Wim van Est wilde weer op de fiets stappen, maar moest verplicht naar het ziekenhuis waar bleek dat hij niets mankeerde.

Slagzin Pontiac over de val van Wim van Est

Zijn sponsor Pontiac Horloges bedacht de volgende slogan voor Wim van Est: “70 meter viel ik diep, mijn hart stond stil, maar mijn pontiac liep”

Bekijk onder de video van de val van Wim van Est op de Aubisque en kijk naar de mooie reportage van Jasper Mikkers

Wist je dat…?

• Hugo Koblet de eerste niet-Fransman was die de Tour won sinds 1904?
• Wim van Est de eerste Nederlander was in het geel — en ook de eerste die het ravijn in dook?
• Zijn redding gebeurde met aan elkaar geknoopte fietsbanden?
• De Tour van 1951 over zes Alpencols en vier Pyreneeëncols ging?
• Koblet later ook de Giro d’Italia won?

Tot besluit over de Tour de France in 1951

De Tour van 1951 was een editie van stijl, strijd en spektakel. Hugo Koblet won met elegantie, Wim van Est viel met bravoure. Zijn ravijnmoment werd een nationale legende, Koblet een internationale ster. Een Tour die koersgeschiedenis schreef in hoofdletters.