De 28e Tour de France begon op 3 juli 1934 in Parijs en eindigde daar op 29 juli. Deze ronde reden de renners 23 etappes en legden samen 4.470 kilometer af. De gemiddelde snelheid lag op 30,36 km/u. Van de 60 deelnemers haalden er slechts 39 de finish. De route liep met de klok mee, via het oosten, zuiden en westen van Frankrijk.

Bron: Wikimedia Commons. France_blank.png: Sting
derivative work: EdgeNavidad (talk) | France_blank.png Route of the 1934 Tour de France, starting and finishing in Paris. The black dots are the cities that hosted a stage start and finish, the grey dots are the cities where a split stage was split.

Een Tour vol vernieuwing en Franse dominantie

De organisatie voerde twee grote vernieuwingen door. Voor het eerst werd een individuele tijdrit gereden. Dat was in etappe 21b. Daarnaast werd het bergklassement geïntroduceerd, met punten voor de eerste tien renners op geselecteerde cols. De Franse ploeg was dominant. Ze won 19 van de 23 etappes en leverde de winnaar, Antonin Magne. Elke Franse renner won minstens één rit. Hoewel de Italiaanse ploeg met Giuseppe Martano veel weerstand bood, kon het al dit Franse geweld niet stoppen.

Magne pakt het geel en houdt stand

Georges Speicher won de eerste etappe en droeg het geel. In rit twee verloor hij tijd door een splitsing in het peloton. Antonin Magne profiteerde en nam het geel over. Voor de Alpen had Magne al acht minuten voorsprong op Martano. In de bergen kwam René Vietto opzetten. Hij won meerdere bergritten en klom naar plek drie. In etappe 15 viel Magne vervolgens in de afdaling van de Puymorens en brak zijn wiel. Vietto gaf het daarop zijn voorwiel, maar Magne’s frame was krom. Georges Speicher arriveerde en gaf hem toen zijn fiets. Magne kon verder, Vietto moest minuten wachten op een nieuw wiel.

In etappe 16 viel Magne opnieuw. Vietto keerde om, reed de berg weer op en gaf zijn fiets. Magne kon verder, Vietto verloor opnieuw tijd. Maar in etappe 17 viel Martano uit met een gebroken frame. Magne won de rit en vergrootte zijn voorsprong. In de tijdrit van etappe 21b won Magne opnieuw en stelde zijn zege definitief veilig.

Antonin Magne: de dankbare kampioen

Magne reed constant, slim en met steun van zijn ploeg. Hij won twee etappes, waaronder de tijdrit, en reed van rit twee tot Parijs in het geel.
Zijn overwinning was zijn tweede Tourzege, na 1931. Hij dankte zijn ploeggenoten publiekelijk, vooral Vietto en Lapébie. Magne werd gezien als een gentleman en strateeg.

René Vietto: de held zonder trui

Vietto won vijf bergetappes en het bergklassement. Hij was de beste klimmer van de Tour. Maar zijn grootste prestatie was zijn opoffering. Hij gaf zijn wiel en fiets aan Magne, verloor zelf minuten en zijn kans op de eindzege. Een foto van Vietto, huilend zonder voorwiel, ging de wereld rond. Hij werd ‘Le Roi René’ genoemd, de koning zonder kroon.

De eerste tijdrit in de Tour

Etappe 21b was een individuele tijdrit van 90 kilometer. Magne won met acht minuten voorsprong op Martano. De tijdrit werd een succes en zou voortaan een vast onderdeel van de Tour worden. Niet alle renners waren enthousiast. Vietto noemde het ‘een test van paardenkracht, geen koers’.

Wist je dat…?

• De Tour van 1934 de eerste was met een individuele tijdrit?
• René Vietto zijn wiel en fiets afstond aan Magne, en daardoor zijn eigen kansen opgaf?
• Elke Franse renner in 1934 minstens één etappe won?
• Antonin Magne zijn tweede Tourzege boekte, na 1931?
• Vietto de eerste winnaar werd van het bergklassement, met 111 punten?

Tot besluit over de Tour de France in 1934

De Tour van 1934 was een mix van vernieuwing, emotie en koersvernuft. Magne won dankzij zijn ploeg, Vietto stal de harten met zijn opoffering.
De tijdrit bracht een nieuwe dimensie, het bergklassement gaf klimmers een podium. Het was een Tour waarin kameraadschap belangrijker bleek dan individuele glorie.